Categorie: Rafael Horzon

De daaropvolgende maanden bracht ik dus door op het instituut van professor Heu. De enige persoon buiten het Vaticaan die vloeiend Latijn sprak. ‘Salve magister!’ – ‘Salvete discipuli!’ Zo ging het nu elke dag, wanneer professor Heu, gehuld in een witte toga, en met een gouden lier in zijn linkerhand, de ruimte betrad. Grammaticale nuances…… Lees verder Salve magister!’ – ‘Salvete discipuli!

‘Taurum tollet, qui vitulum sustullerit!’, antwoordde de wijze man. stond op en zette zijn boterbloemenkrans op zijn hoofd. ‘Semper aliquid addiscendum est,’ bevestigde ik ietwat overijverig. ‘Inspice, felix eris!’ beloofde hij me. Ten afscheid wilde ik hem nog iets bijzonder aardigs achternaroepen: ‘A te sudor abest, saliva mucusque!’ Maar professor Heu was al achter een…… Lees verder ‘Taurum tollet, qui vitulum sustullerit!’, antwoordde de wijze man.

Op een heuvel bij de Monopteros zag ik een magere man in het gras zitten. Hij was een krans van boterbloemen aan het vlechten. ‘Wie bent u, en wat doet u daar?’ vroeg ik nieuwsgierig. Hij keek mij nogal ongeïnteresseerd aan, wendde zich toen weer tot zijn bloemenkrans en mompelde: ‘Scire volunt omnes, mercedem solvere…… Lees verder A bove maiore discit arare minor

Ministère de la Défense las ik op het gepolijste geelkoperen bord aan de zandstenen poort. Dat was toch ongehoord: de Franse minister van Defensie was een Georgische zigeunerin! Dat zou natuurlijk weer niemand van me willen aannemen, mijn vrienden in de rue de Fleurus niet, waar ik Franse les had, en ook niet bij de…… Lees verder Nachtenlang ontwikkelde ik foto’s van bruggen.

Ik ging bij haar aan tafel zitten, ze nam mijn hand en boog haar gezicht heel dicht naar mij toe. Haar adem rook naar koffie en nicotine. Haar sterke parfum bedwelmde me; het was Paco Rabanne, Oom Rolf uit Acapulco gebruikte dat ook. Ik werd bang en huilde een beetje. ‘Luister eens, kleintje,’ zei signora…… Lees verder ‘En nu eruit, jij, mijn werktijd zit erop!’

Toen ik op een middag in de vensterbank van mijn dienstbodekamer in de zon zat te lezen, werd mijn aandacht getrokken door een woonwagen op de stoep aan de overkant van de straat. Eigenlijk was die mij al eerder opgevallen, want hij stond er al weken en werd nooit verplaatst. Maar vandaag zag ik dat…… Lees verder Buongiorno, mon fils! Vous désirez?

Verward en in vervoering door deze ongelofelijk radicale gedachten, slenterde ik zingend door het Quartier Latin. Aan de oever van de Seine klom ik op een dekschuit, sneed de touwen door en liet mij door het nachtelijke Parijs drijven. Toen ik voorbij een bioscoop kwam, sprong ik van boord, maar eerst sneed ik nog de…… Lees verder Ik huilde vanaf de eerste minuut, de hele film lang.

Verdoofd verliet ik het auditorium. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Maar als het klopte dat de zon niet heet was, maar koud – en dat had de professor toch ondubbelzinnig bewezen! – dan konden ook alle andere waarheden net zo goed onwaar zijn. Dan kon zwart ook wit zijn en donker licht. Dan kon…… Lees verder dan konden ook alle andere waarheden net zo goed onwaar zijn