Maand: december 2013

Kunst of oplichterij?, Geert Schuermans in Cutting Edge over Het Witte Boek van Rafael Horzon

                        Het boek start in de Parijse lessen van Derrida, maar slechts enkele pagina’s later verhuist Horzon naar Berlijn om het deconstructivisme daar in de praktijk te brengen. Elk van zijn initiatieven balanceert er op de smalle lijn tussen economie, kunst … en oplichterij.…… Lees verder Kunst of oplichterij?, Geert Schuermans in Cutting Edge over Het Witte Boek van Rafael Horzon

Luc Boudens en Koenraad Goudeseune bij Leesmagazijn

LM Bulletin; Leesmagazijn gaat “Het zijn lange dagen” en “Vrijdag, visdag”  van Luc Boudens en het nieuwe dichtwerk getiteld “Honden aub” en “Whisky Cola drinken in de come back” van Koenraad Goudeseune uitgeven.

Jan-Jakob Delanoye in Cutting Edge: “Mode als insigne van subversiviteit”; over Untamed Fashion in USSR, Misha Buster

“Weinig was vanzelfsprekend in wijlen de Sovjet-Unie. Vrije meningsuiting al helemaal niet, zelfs tot aan het uiteenvallen van de staat in 1991. Daar waar alternatieve ideeën het minst worden geapprecieerd, kunnen ze echter zelden helemaal in de kiem worden gesmoord. Ook in de USSR waren er op tal van artistieke, sociale en politieke domeinen underground-bewegingen actief…… Lees verder Jan-Jakob Delanoye in Cutting Edge: “Mode als insigne van subversiviteit”; over Untamed Fashion in USSR, Misha Buster

Met een weids gebaar, dat deed denken aan Faust, eerste akte, deed ik de ramen van mijn werkkamer open, liet het straatlawaai binnen en begon aan een monumentaal werk

  Allereerst dus de wetenschap. Die had ik immers al leren kennen. Als farce. Nu wilde ik haar van de bekrompenheid bevrijden waarmee wetenschappers te werk gingen. Met een weids gebaar, dat deed denken aan Faust, eerste akte, deed ik de ramen van mijn werkkamer open, liet het straatlawaai binnen en begon aan een monumentaal werk, Het kenniscompendium: in één enkel…… Lees verder Met een weids gebaar, dat deed denken aan Faust, eerste akte, deed ik de ramen van mijn werkkamer open, liet het straatlawaai binnen en begon aan een monumentaal werk

Ik moest weer denken aan mijn Parijse orakel, signora Sarasate. Ik kon beter niet de weg van de studenten inslaan. En ook niet de weg van de kunst. Ik kon beter de derde weg nemen. Mijn doel was de Nieuwe Werkelijkheid. Nadat ik deze fundamentele gedachte op mijn schrijfmachine uitgetikt had, draaide ik er een nieuw vel papier in.… Lees verder Ik had geen tijd te verliezen.

Als de wind uit Rusland door de kieren floot en de sneeuw door het ongepleisterde plafond sijpelde, was het met zijn tweeën wel zo praktisch.

In Istanbul woonde ik meestal in het stadsdeel Cağaloğlu, iets ten noorden van de Blauwe Moskee. Het hotel was een oud huis van vijf verdiepingen in een zijstraat. Ernaast stond een school en ’s ochtends traden de klassen op de binnenplaats aan voor het zingen van het volkslied. Het Turkse volkslied is vrij lang en…… Lees verder Als de wind uit Rusland door de kieren floot en de sneeuw door het ongepleisterde plafond sijpelde, was het met zijn tweeën wel zo praktisch.

Maar ik wilde geen ideeën herhalen.

De volgende ochtend ging ik achter mijn schrijfmachine zitten om een nieuw, voorlopig levensplan uit te tikken. Welke weg moest ik inslaan? Dat de weg via de universiteit tot vertwijfeling leidde, daar had ik vroeger al een vermoeden van gehad. En dankzij mijn geslaagde voorstelling in de grote universiteitszaal had ik die weg nu ook voorgoed afgesloten. De tweede weg? Mijn…… Lees verder Maar ik wilde geen ideeën herhalen.

Terwijl ik de kamer uit liep hoorde ik hoe de rector met een reusachtige, krassende ganzenveer mijn ontslagbrief tekende. Maar wat hij niet wist, was dat zijn dochter Sophia voor de deur al op mij stond te wachten. Ik had haar tijdens een etentje bij de rector thuis een keer een knipoog gegeven, en zij was meteen verliefd op me geworden.… Lees verder Gewassen en gestreken