Categorie: Grondstof

Herman Jacobs in Cobra.be: GRONDSTOF – JÖRG FAUSER

Een junk was Fauser niet, al kende hij de drugsscene wel uit de eerste hand – van 1964 tot 1970 ongeveer heeft hij alles gerookt, gesnoven, gespoten wat God verboden heeft. En het gaat in ‘Grondstof’, waarvan het origineel verscheen in 1984, inderdaad vaker wel dan niet over drugs. Maar waar gaat het in het boek om?…… Lees verder Herman Jacobs in Cobra.be: GRONDSTOF – JÖRG FAUSER

Leeswolf GRONDSTOF Jörg Fauser 18/06/2014 – Kyra Fastenau

                                      Waar bijvoorbeeld Jack Kerouac duidelijk beïnvloed is door de jazz, met lange, melodische en associatieve zinnen, daar hanteert Fauser een toegankelijker, meer journalistieke stijl – enkele passages uitgezonderd, zoals de beschrijving van een nieuwjaarsfeest in een…… Lees verder Leeswolf GRONDSTOF Jörg Fauser 18/06/2014 – Kyra Fastenau

David Nolens in de Reactor: LITERATUUR ALS TIJDSDOCUMENT

  “Grondstof is een vermakelijk boek, dat met een rotvaart geschreven is. Het biedt uit de eerste hand inkijk in een periode toen idealisten (of idealistische egotrippers) nog breed lachend hun tijd verneukten. Althans, dat is het perspectief van dit boek. Op de een of andere manier leest het allemaal erg vertrouwd. Het doet me…… Lees verder David Nolens in de Reactor: LITERATUUR ALS TIJDSDOCUMENT

Tot op heden een van belangrijkste boeken voor de tegen canon van de Duitse literatuur die hoognodig geschreven moet worden.

Rohstoff van Jörg Fauser verscheen voor het eerst in 1984. Het is het verhaal van diens alter ego Harry Gelb die als schrijver de wereld wil veroveren, maar daarbij keer op keer wordt afgewezen. Het is een zoektocht door een wereld van junks en alternatieve bewegingen naar een bestaan zonder concessies aan geestdodende sleur en…… Lees verder Tot op heden een van belangrijkste boeken voor de tegen canon van de Duitse literatuur die hoognodig geschreven moet worden.

Duke Street

William S. Burroughs ontving me ’s middags om drie uur in zijn spaarzaam gemeubileerde appartement aan de Duke street, niet ver van Piccadilly Circus. Hij droeg een driedelig zwart pak dat me deed denken aan de pakken van mijn opa, hoofd van een lagere school, een wit overhemd en een zwarte das. Ik had weer…… Lees verder Duke Street

Ede begon te verkopen. Zijn schilderijen hingen in puddingshops en hippiehotels, in souvenirwinkels en kebabtenten. Hij zinspeelde vaag op een tentoonstelling in het Hilton. Vreemde types verschenen op het dak– jonge turken in driedelig pak met spuitbestek in hun vestzak, een Duitser met een rode baard, die wat bazelde over opdrachten in Damascus en Amman,… Lees verder We vonden een Turks toetsenbord wel goed genoeg.