Ik had geen tijd te verliezen.

Ik moest weer denken aan mijn Parijse orakel, signora Sarasate. Ik kon beter niet de weg van de studenten inslaan. En ook niet de weg van de kunst. Ik kon beter de derde weg nemen. Mijn doel was de Nieuwe Werkelijkheid.

Nadat ik deze fundamentele gedachte op mijn schrijfmachine uitgetikt had, draaide ik er een nieuw vel papier in. Ik had geen tijd te verliezen. Ik moest dadelijk de nieuwe weg inslaan. Twee terreinen leken mij daartoe bijzonder geschikt, waarschijnlijk omdat ze het verst van de kunstwereld afstonden: de wetenschap. En de economie.