Een junk was Fauser niet, al kende hij de drugsscene wel uit de eerste hand – van 1964 tot 1970 ongeveer heeft hij alles gerookt, gesnoven, gespoten wat God verboden heeft. En het gaat in ‘Grondstof’, waarvan het origineel verscheen in 1984, inderdaad vaker wel dan niet over drugs. Maar waar gaat het in het boek om? Wat is die grondstof die het zijn titel heeft gegeven? Het spul zelf niet, dat is alleen de aanleiding.
Het is geen boek waarin veel tijd wordt verloren. De openingszin: “In Istanbul woonde ik meestal in het stadsgedeelte Cağaloğlu, iets ten noorden van de Blauwe Moskee.” En dertig jaar geleden klonk Istanbul nog wel wat exotischer dan nu. Tegelijk gaf Fauser geen moer om exotiek. Hij heeft er nu eenmaal echt gewoond, net zoals hij zich ook echt in Berlijn, Göttingen, Amsterdam, Londen, Hamburg en Frankfurt heeft opgehouden, die dan ook achtereenvolgens het verdere decor van dezeautobiografische roman vormen.
‘Grondstof’ – Jörg Fauser. Uit het Duits vertaald door Marten de Vries, met een nawoord van Benjamin von Stuckrad-Barre. Uitgegeven bij Leesmagazijn, 296 p.