Categorie: Moritz von Uslar

En ik vertelde mijn vriendenkring nu over de tochtjes die ik een eeuwigheid geleden naar de DDR gemaakt had, in november 1989, voor de Große-DDR-Diskotheken-Test, samen met  Christian Kracht, destijds vrijwilliger bij het tijdschrift Tempo en tegenwoordig schrijver: hoe we op de uitgestrekte bruine velden van de socialistische landbouwbedrijven met een polaroidcamera foto’s van elkaar…… Lees verder “DDR-Diskotheken-Test”

Ik ging naar de Lidl­-supermarkt om daar de caissière te zien met wie Raoul zo gedweept had: die met het zwarte haar. Die met het zwarte brilmontuur. Ik ging er zelfs nog een tweede keer naartoe. Maar aan de Lidl­-kassa zaten alleen twee cais­sières die Raoul onmogelijk bedoeld kon hebben, en een sta­giaire met dun…… Lees verder Lidl

De reporter zat voor Café Schröder. Ertegenover, aan de overkant van de straat, zag ik Pavlov, die vent met dat cor­duroy hoedje. Hij probeerde voor zonnestudio Karibik op eigen benen te staan. Dat was moeilijk, want langs de muur van de zonnestudio zat geen hekwerk waaraan Pavlov zich vast kon houden. Ik vroeg mij weer…… Lees verder Pavlov

Ze praatte met een klein glimlachje en een klein stemmetje; terwijl ze sprak keek ze voortdurend naar haar hand en de nagels, het onderwerp van haar betoog. Ze praatte alsof ze haar eigen woorden nauwelijks begreep, het was een betoog dat klonk of ze het uit haar hoofd had geleerd: American Nails, dat was de vakterm…… Lees verder American Nails

De rituelen van het rondhangen. Waarschijnlijk waren die ri­tuelen in de afgelopen vijftig jaar nauwelijks veranderd. Het ging er voortdurend om dat je de tijd rekte– dat wil zeggen dat je het feitelijke verloop van de tijd een nieuwe wending gaf. Het was vreemd, maar hier bij het tankstation leek het net of niet de…… Lees verder Het vloeren van de tijd

Een jongen die schuin tegenover me zat, had een Ed Hardy­ T-Shirt aan. Toen ik nog een keer keek zag ik dat het natuur­lijk toch geen Ed Hardy T­-Shirt was. De reporter vroeg, achterlijk dapper, min of meer tegen beter weten in: ‘Mooi T-Shirt. Is het een Ed Hardy?’ En de hele groep lachte toen…… Lees verder Hoe het geen toeval geweest kon zijn

In Oberhavel, zei Raoul, was het de favoriete sport van ie­dereen tussen de achttien en de vijfentwintig jaar om rondjes door de stad te rijden. Je ging in een auto zitten waarvan de benzinewijzer vlak boven de nul stond, je tankte voor vijf euro benzine, en dan begon je aan aldoor hetzelfde rondje. Het klassieke…… Lees verder Slettencontroleronde

Rampa’s kundigheid bestond erin de agressie vastberaden, dus even agressief als de agressie die tegen hem in stelling werd gebracht, af te weren en zijn tegenstander tegelijker­ tijd duidelijk te maken dat hij eventueel tot een verzoening bereid was. Rampa wilde op dat moment ontzettend graag niet vechten, zo begreep de reporter, en dat was…… Lees verder Het aller laatste lichtje