Ze praatte met een klein glimlachje en een klein stemmetje; terwijl ze sprak keek ze voortdurend naar haar hand en de nagels, het onderwerp van haar betoog. Ze praatte alsof ze haar eigen woorden nauwelijks begreep, het was een betoog dat klonk of ze het uit haar hoofd had geleerd:
American Nails, dat was de vakterm voor haar nagels.
Die kon je ook in de DDR-tijd al sporadisch krijgen, maar nu waren er alleen al in Oberhavel wel tien nagelstudio’s, de mobiele studio’s nog niet eens meegerekend. De technische specificaties: het nagelvlak werd opgeruwd en er werd kunststof aangebracht. er werden bij de American Nails twee technieken toegepast, de acrylmethode en de gelmethode. Bij de acrylmethode werd het poeder zacht gemaakt en op de nagels aangebracht. Bij de gelmethode werd het acryl met uv-licht uitgehard. De gelmethode was populairder, want minder duur. De nagels van serveerster Maria, Haus Heimat, Oberhavel: vandaag had ze rozewitte nagels, met fijne, afwisselend roze en witte streepjes, het zag er mooi uit. Vreemd, net had Maria mij alles wat er over kunstnagels te weten viel op een heel begrijpelijke manier verteld – lang geleden was ik uit Berlijn vertrokken om alles over kunstnagels te vernemen, en nu had ik het uitgelegd gekregen, en toch, dacht ik, had ik het belangrijkste niet te horen gekregen, deze American Nails bleven een geheim, misschien zou ik wel uit het stadje vertrekken zonder dat het geheim van de rozewitte nagels ontsluierd werd.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.