Het verhaal is de eenvoud zelf: twee jongemannen, Ull en Johann, maken een bergtocht. Al in de eerste van de twintig korte hoofdstukjes zijn er aanwijzingen dat er iets niet goed zal gaan tijdens die tocht: Johann is te onrustig, eet niet genoeg, slaapt slecht tijdens de eerste overnachting. En inderdaad, nog niet eens halverwege klaagt hij van allerlei pijnen en uitputting – en geeft het op. “Veracht me maar, ik kan echt niet meer.” Ull kan niet anders dan het constateren, het is duidelijk dat er geen beweging meer in zijn vriend te krijgen is. Woedend besluit hij de tocht dan maar in zijn eentje voort te zetten. Wat misschien geen onmogelijke, maar zeker wel een bijzonder moeilijke én gevaarlijke onderneming is.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.