In Istanbul woonde ik meestal in het stadsdeel Cağaloğlu, iets ten noorden van de Blauwe Moskee. Het hotel was een oud huis van vijf verdiepingen in een zijstraat. Ernaast stond een school en ’s ochtends traden de klassen op de binnenplaats aan voor het zingen van het volkslied. Het Turkse volkslied is vrij lang en net als het lied leek ook Istanbul een collage, waarvan de snijlijnen in het oneindige verliepen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.