Didier Eribon (1953) loopt weer vast door een foto. Hij heeft net Terug naar Reims geschreven, het boek waarin hij na de dood van zijn vader na dertig jaar teruggaat naar de stad waar hij werd geboren als kind uit de arbeidersklasse voordat hij als een vooraanstaand filosoof en socioloog een man van de wereld werd. Ook dat boek begint met foto’s, namelijk van Eribon die met zijn moeder door oude albums bladert, daar in het noorden van Frankrijk. In Terug naar Reims zet hij zijn eigen verhaal van klassenmigrant in voor een sociologische analyse en een ‘tot het uiterste doorgevoerde zelfanalyse’, zoals Annie Ernaux raak beschreef. Dat doet hij ook in Het vonnis van de samenleving, dat als een vervolg (of: verdieping) leest en onlangs in vertaling is verschenen. Het zijn van die boeken die aanzetten tot nadenken over de ingesleten structuren van een samenleving, maar ook over jezelf. Beter gezegd, over waar je eigen gedrag als opklimmer vandaan komt.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.