Maar een circulaire economie is méér dan het sluiten van kringlopen; circulair heeft evenzeer een sociaal-economische invulling nodig. Dan gaat het niet zozeer over het sluiten van kringlopen maar over het sluiten van ketens. Dan verschuift het accent van materialen en mineralen naar mensen en mindsets. Een circulaire economie verbindt mensen en breekt met de beweging waarbij de afstand tussen producent en consument groeit. Deze verwijdering is een uitvloeisel van het (industrialisatie)proces dat de naoorlogse agrifoodsector heeft doorgemaakt. Resultaat ervan is dat veel consumenten niet meer weten wat ze eten, wie hun voedsel maakt en op welke manier. De complexe en mondiale agrifoodketens zijn ondoorzichtig en onnavolgbaar. Wat achter stal-, fabrieks- en laboratoriumdeuren gebeurt, is goeddeels een raadsel voor de buitengesloten consumenten. Ze hebben er nauwelijks een (accuraat) beeld bij, maar kunnen zich er wel zorgen over maken. Andersom kunnen producenten zich evenzeer vervreemd van of onbegrepen voelen door mens en maatschappij.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.