Grondstoffendepots
In een circulaire wijk kun je gebouwen zien als tijdelijke grondstoffendepots. Omdat de gebouwen die we realiseren meestal niet het eeuwige leven hebben, moeten ze zo worden gebouwd dat ze over vijftig of honderd jaar weer gemakkelijk zijn te demonteren. Een grondstoffenpaspoort in het kadaster geeft voor elk gebouw aan welke materialen van het gebouw kunnen worden teruggewonnen. Zo houden we materialen in de stedelijke omloop en stimuleren we de circulaire economie.
Op dit moment produceert de bouwsector maar liefst 40 procent van het Amsterdamse afval. Met duurzaam slopen, recyclen van beton en cement, en hergebruik van hout en bakstenen kan direct al een wereld worden gewonnen.
Ook de traditionele riolering en afvalinfrastructuur wordt goeddeels overbodig in een circulaire wijk. Uit de ontlasting van bewoners en hun GFT-afval kunnen zowel energie als voedingsstoffen worden teruggewonnen. Bij voorkeur gebeurt dat in de wijk zelf, in kleine bioraffinaderijen. De groene kunstmest die hierbij ontstaat, kan worden gebruikt voor stadslandbouw, of in de boerenbedrijven rond Amsterdam. Zo sluiten we de kringloop van schaarse voedingsstoffen zoals fosfaat. Op dit punt moet het college in actie komen, nu dreigt een voorgenomen experiment in Buiksloterham met decentrale riolering spaak te lopen door stijgende grondprijzen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.