André Oyen ; ‘Het trachten te bekomen van verloren liefdes en de onmogelijkheid om de keiharde werkelijkheid het hoofd te bieden, biedt een herkenbaarheid waarmee niet alle lezers diverse verhalen lang willen mee geconfronteerd worden, maar die ik persoonlijk wel erg kon smaken. Het is die exhibitionistische trek om zijn eigen onaangename kantjes te tonen en bij te vijlen die me zijn ongepolijste humor, recht voor de raap, doen smaken. Ook in Een verdomd goede jeugdschrijfster laat Goudeseune zich opnieuw van een soms onbehouwen kant zien die echter prachtig proza oplevert.’
Voor het gehele artikel, hier.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.