De grootste shopping mall ter wereld, de New South China Mall in Dongguan, die in 2005 openging, is ook een dode mall. Hij telt zeven zones, die allemaal gebaseerd zijn op grote internationale steden, met onder meer een replica van de Arc de Triomphe en een Venetiaanse gracht, compleet met gondels. Maar sinds de opening is 99% van de mall leeg gebleven. Afgezien van een cluster fastfoodrestaurants bij de ingang is de mall een netwerk van grote, lege atria en gesloten bioscopen en achtbanen. Omdat ze niet kunnen opboksen tegen online shopping, door de afnemende welvaart van consumenten, de stijgende olieprijs en een wispelturige vastgoedmarkt gaan de shopping malls een voor een voor de bijl. De CEO van een groot bouwbedrijf van shopping malls waarschuwde onlangs dat de shopping mall ‘binnen tien tot vijftien jaar een historisch anachronisme zal zijn – een zestigjarige aberratie die niet langer voorziet in de behoeften van het publiek.’
Als archeologen in de verre toekomst in de enorme ruïnes van deze merkwaardige structuren zullen graven, zal het ze lastig vallen fysieke manifestaties van onze toestand aan het eind van de twintigste eeuw te vinden die exemplarischer zijn. De wereldwijde opkomst van de shopping mall in deze zestigjarige periode heeft geleid tot de grootste standaardisering van de ruimte die zich ooit in de menselijke geschiedenis heeft voorgedaan.
(c) Jacobin
(c) Leesmagazijn, vertaling Menno Grootveld
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.