In plaats daarvan slenterde ik fluitend naar huis en haalde mijn camera. Ik had een kleine Leica gekocht, waar ik uitsluitend bruggen mee fotografeerde. Mijn dienstbodekamer had ik omgebouwd tot donkere kamer, hetgeen niet bijzonder lastig geweest was. Daartoe hoefde ik slechts mijn berbertapijt voor het enige raam te hangen. De vergroter zette ik op mijn nachtkastje, de drie ontwikkelingsbakken op het bed. Nachtenlang ontwikkelde ik foto’s van bruggen.
Toen mijn bruggenatlas compleet was en mijn Frans geheel was bijgeslepen, pakte ik mijn biezen en vertrok naar München.