Maar echt indrukwekkend is Eribons boek, omdat hij zo pijnlijk beschrijft hoeveel moeite het hem, als arbeiderskind, kostte om zijn dromen waar te maken. Hij is de eerste van de familie die na zijn veertiende nog op school zit. Hij maakt verkeerde studiekeuzes, omdat hij over geen enkel sociaal kapitaal beschikt. Hij spreekt, als bekend Foucault-biograaf, een taal die zijn familie niet meer begrijpt. Hij breekt er uiteindelijk volledig mee: om maatschappelijk op te klimmen moet hij alles achterlaten wat hem naar beneden trekt. Het is van een intense tragiek.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.