Heeft het kapitalisme zijn beste tijd gehad? In dit boek legt de Duitse socioloog Wolfgang Streeck nauwgezet de diepere oorzaken bloot van de financiële crisis. Streeck plaatst de grootste crisis die het naoorlogse kapitalisme heeft gehad in historisch perspectief en legt in heldere bewoordingen uit hoe het zo ver heeft kunnen komen. Volgens zijn baanbrekende en actuele analyse is de crisis het gevolg van jarenlang neoliberaal beleid, ingezet in de jaren zeventig en daarna steeds verder uitgebreid, dat ervoor heeft gezorgd dat de schuldenlast van staten en privéhuishoudens in de westerse wereld enorm is opgelopen. Daardoor is ook het huwelijk tussen kapitalisme en democratie steeds verder onder druk komen te staan. Gekochte tijd schetst een verontrustend beeld van de toestand van de kapitalistische economie, die weleens niet langer in staat zou kunnen zijn om de tijd te kopen die ze nodig heeft om zichzelf in stand te kunnen houden.
‘Economische vrijheid en democratische soevereiniteit kunnen volgens Streeck ten principale niet gelijktijdig worden gerealiseerd. Met stijgende staatsschulden (in de jaren tachtig) en oplopende private schulden (in de jaren negentig) hebben de Europese en Noordamerikaanse overheden dertig jaar lang alleen maar tijd gekocht om de definitieve maatschappelijke confrontatie tussen economie en democratie uit te stellen. Met de grote kladderedatsj van 2008 is de dags des oordeels echter nakende. En Streeck laat er geen twijfel over bestaan dat het onze democratie is die het loodje zal leggen. Gekochte Tijd is geen vrolijk boek. Het is wel een uitermate eerlijk boek. En verplichte lectuur voor iedereen die zich wanhopig afvraagt wat er de afgelopen dertig jaar in hemelsnaam is gebeurd met onze dromen van toenemende welvaart, afnemende ongelijkheden en voortschrijdende emancipatie.’ Ewald Engelen over Gekochte Tijd
‘In zijn analyse vallen alle stukjes op hun plaats. Van de zeer hoge inflatie in de jaren zeventig, via de snel oplopende staatsschulden in de jaren tachtig, naar de financialisering en daarmee samenhangende groei van de private schulden in de jaren negentig: telkens weer werden sociale conflicten afgekocht met monetaire kunstgrepen. Sociale vrede op krediet.’ Koen Haegens – De Groene
Streeck: „Decennialang hebben westerse politici geprobeerd die clash af te wenden. Elke keer vonden ze een oplossing die even werkte, maar het probleem uiteindelijk groter maakte. Nu zijn we op een punt beland, waarop er eigenlijk geen oplossingen meer zijn. Alleen nog stoplapjes. Dat is wat je in Griekenland ziet.” ‘Niemand heeft een idee. Dat is het engste’. Caroline de Gruyter, NRC, 3-4-15
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.