Dat speculatieve karakter met de daarmee gepaard gaande politieke betrokkenheid blijft echter als een wolk hangen vanwege het uitblijven van een gestalte die spreekt. Ik eis geen sjamaan, maar de absentie van een sprekende instantie – hoe toepasselijk ook in poëzie die gaat over grotere structuren (van natuur én ontregelde culturen) – zorgt voor nog onontgonnen terreinen: maar juist een sprekende mens met al zijn/haar reflecties en reflexen in het beeld van het heden en de toekomst die door Vos geschetst wordt, zou mijns inziens de poëzie (die dan ook meer aangekleed wordt met subjectieve ervaringen) versterken. Het is echter wel zo dat de enorme kracht die door deze onpersoonlijke poëzie (over voor elke persoon relevante onderwerpen) voortgebracht wordt, een wervelende ingetogenheid, een zo nu en dan hoopvolle, maar zeker niet altijd doemdenkende koelte door de hele bundel voelbaar is. Daardoor licht wat er op het spel staat in deze bundel toch zo nu en dan fel op, alleen is het jammer dat er geen persoonlijke gids is om te leiden.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.