Op dit punt werd ik meestal wakker. Zo ook vandaag. Ik draaide mijn kussen om. Het was nat van de tranen. Toen pakte ik het kleine notitieboekje dat ik bij mijn aankomst in Parijs meteen gekocht had en dat altijd op mijn nacht- kastje lag. Journal de Rêves stond erop, in krulletters: droomdagboek. Ik sloeg het open en bladerde door de vol- geschreven bladzijden, honderdvijfentwintig nachten, honderdvijfentwintig keer dezelfde portemonneedroom: beurs, las ik… bomvol, las ik… dikke jongen, las ik… meeuwen- gekrijs.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.