Het Witte Boek, Rafael Horzon, Willy Hemelrijk het hele plein een zee van tranen leesmagazijnon16 oktober 2013/Comments closed Als het meeuwengekrijs van een stalen meeuw. Toen de jongen verdwenen was, liep ik naar het paviljoen, ging op een van de banken zitten die er binnenin neergezet waren, en begon te huilen. Urenlang. Tot was. PrintE-mailFacebookTwitterTelegramWhatsApp gerelateerd