Edward Snowden, Julian Assange en Chelsea Manning zijn de hoofdrolspelers in de strijd die zich afspeelt rond staatsgeheimen en massasurveillance, vrijheden in het internettijdperk en oorlog en terrorisme. Ze worden vaak gezien als klokkenluiders die informatie naar buiten brengen. Volgens Geoffroy de Lagasnerie zijn ze veel meer dan dat: voorbeeldfiguren die de kunst van de revolte opnieuw uitvinden. We zijn getuige van de opkomst van een nieuwe manier van denken over politiek en over hoe we ons opwerpen als politiek subject.
De anonimiteit zoals die door WikiLeaks mogelijk wordt gemaakt en de vluchtbewegingen en asielaanvragen van Snowden en Assange breken met de traditionele vormen van protest. Die handelswijzen brengen ons ertoe na te denken over het functioneren van de democratische ruimte, over de concepten burgerschap, staat, groepstoebehoren, het woord voeren, openbare ruimte en collectief, en nodigen ons uit de taal van de kritische filosofie te herformuleren.
De hedendaagse theorie richt haar aandacht op volksbijeenkomsten als Occupy, de Indignados en de Arabische lentes. Maar zou een nieuwe opvatting van emancipatie misschien kunnen ontstaan vanuit de op zichzelf staande acties van Snowden, Assange en Manning?
vertaald door Sanne van der Meij
Geoffroy de Lagasnerie is filosoof en socioloog. Hij is professor aan de École nationale supérieure d’arts van Parijs-Cergy. Hij is auteur van onder meer La Dernière Leçon de Michel Foucault en Logique de la création .
De Lagasnerie wordt in een zin vaak genoemd met Didier Eribon en Edouard Louis.
Ook staat er een essay van De Lagasnerie in de bundel van Edouard Louis: Pierre Bourdieu: Weerspannigheid als erfenis, Met medewerking van Pierre Bergounioux, Didier Eribon, Annie Ernaux, Arlette Farge en Geoffroy de Lagasnerie.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.