Het vonnis van de samenleving, Didier Eribon

didier eribon, het vonnis van de samenleving, leesmagazijn
het vonnis van de samenleving

@leesmagazijn.shop

Retour à Reims, in het Nederlands verschenen als Terug naar Reims, geldt inmiddels als een klassieker. De hardnekkige klassenverschillen van onze eigen tijd worden er helder in geanalyseerd.  Het vonnis van de samenleving is het vervolg en bestaat wederom uit aangrijpende persoonlijke verhalen en theoretische reflectie.

Éribon laat in dit boek zien dat de samenleving ons allen een bepaalde positie toewijst. De samenleving velt vonnissen die voorgoed richting geven aan ons leven. Het trekt grenzen die hiërarchieën en scheidslijnen aanbrengen tussen individuen, groepen. En ons tegen elkaar uitspelen.

Eribon beschrijft de mechanismen die leiden tot achterstelling en onderzoekt de logica van sociale dominantie – en reproductie. Hij schrijft respectievelijk over sociale klassen, trajecten en individuele identiteiten. Met de onderdelen sociale klassen, trajecten en individuele identiteiten.

Vertrouwd aandoende instituten zoals het schoolsysteem, het recht en de politiek spelen in in ons leven een zeer ambivalente rol.

Dit boek geeft een scherp inzicht in de soorten vonnissen waarmee we dagelijks mee te maken hebben.

Didier Eribon is een Franse socioloog en filosoof. In zijn vroege jaren schreef hij een biografie van Michel Foucault. Hij is invloedrijk vanwege zijn visie op gender, onderwijs en sociale kwesties, zoals nationalisme, armoede en de toekomst van links.

‘In de taal die Eribon zich als klassenmigrant eigen heeft  gemaakt, geeft hij uitdrukking aan de gevoelens van hen  die daarvoor schrijnend genoeg de woorden missen,  aan de moeilijke situatie van ‘de overheersten’.’

Jeanne Holierhoek 

‘Vonnis van de samenleving analyseert met chirurgische  precisie de wortels van de klasseschaamte. Van de auteur  van het onvergetelijke Terug naar Reims.’ 

Ewald Engelen  

‘Weinigen in Europa hebben de afgelopen decennia meer  gedaan om sociale klasse weer centraal op de politieke agenda te krijgen, dan Didier Eribon.’ 

Joris Luyendijk