Alleen al vanwege het straffe drieluik “Drie zotte wieven in een bergdorp” was dit boekje voor mij een ontdekking. Verder vele mooie zinnen en beelden. Soms raakt de schrijver mij even kwijt tijdens wat uitgesponnen observaties. Waarna hij me al snel weer weet te vangen met… een uitgesponnen observatie.
Het verhaal over het paardje raakte me in mijn maag, iets wat me nauwelijks overkomt bij boeken. Ludwig Hohl koos niet voor een gemakzuchtig schrijverschap, dat dwingt respect af. ‘Op weg door de nacht’ leidt deze schrijver zijn lezers doorheen weerzin en verwondering. Tegelijk vol mededogen en meedogenloos.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.