Door de economische bloei in de drie decennia na de Tweede Wereldoorlog zijn we gaan denken dat hoge groei de norm is. • In reactie op economische crises sinds de jaren zeventig doen we vooral aan symptoombestrijding. • De autonomie van de politiek ten opzichte van financiële markten en de Europese Centrale Bank staat onder druk.
Gekochte tijd | Een (..) auteur die de drie decennia na WO-II als uitzondering beschouwd is de Duitse socioloog Wolfgang Streeck. Zijn boek Gekochte tijd maakte in 2013 met name in Duitsland veel discussie los.1 Hierin betoogt hij dat het democratisch kapitalisme in een crisis verkeert. Democratisch kapitalisme kun je kortweg omschrijven als een kapitalistische economie (privaat bezit van productiemiddelen) die democratisch wordt gecontroleerd (met name om ongelijkheid tegen te gaan). De decennia na de Tweede Wereldoorlog staan model voor dit systeem. In de jaren zeventig kwam druk te staan op deze succesformule. En sindsdien zijn we, aldus Streeck, begonnen met het kopen van tijd. Dat wil zeggen dat de middelen die we inzetten om de crisis van het democratisch kapitalisme te bestrijden, in feite slechts zorgen voor een uitstel ervan. Deze middelen zijn van monetaire aard: ze hebben alles te maken met geld en schuld.
p. 72-75