Op dit punt werd ik meestal wakker. Zo ook vandaag. Ik draaide mijn kussen om. Het was nat van de tranen. Toen pakte ik het kleine notitieboekje dat ik bij mijn aankomst in Parijs meteen gekocht had en dat altijd op mijn nacht- kastje lag. Journal de Rêves stond erop, in krulletters: droomdagboek. Ik sloeg…… Lees verder Journal de Rêves
Categorie: Boeken
Het Witte Boek van Rafael Horzon: stansen, rillen, vouwen bij Drukkerij Douma, Dokkum
het hele plein een zee van tranen
Als het meeuwengekrijs van een stalen meeuw. Toen de jongen verdwenen was, liep ik naar het paviljoen, ging op een van de banken zitten die er binnenin neergezet waren, en begon te huilen. Urenlang. Tot was.
meeuwengekrijs
In de harde steengrond! Geschrokken sperde ik mijn ogen open: de portemonnee was weg! Ik keek opzij en zag een dikke jongen achter een bosje staan, met rode wangen en wijdopengesperde ogen. Razendsnel trok hij de portemonnee aan een touwtje naar zich toe, pakte hem op en rende ermee weg. Een kleine propeller op zijn…… Lees verder meeuwengekrijs
Het was heel stil.
Ik liep over een verlaten plein, dat omgeven werd door zuilengalerijen. Donkere gewelven vol schaduwen vormden een scherp contrast met de lichte bogen van de façade. Midden op het plein stond een paviljoen waar acht wegen stervormig naartoe liepen. Neuriënd wandelde ik een van die wegen af. Opeens viel mij een voorwerp op dat verderop…… Lees verder Het was heel stil.
tunnel
Een jongen vertelde wetenswaardigheden over de als ‘tunnel’ aangeduide plastic buisjes in zijn oren: tot aan tweeëntwintig millimeter doorsnee, aldus de jongen met de tunneloorbellen, groeiden de gaatjes weer dicht. Hij kon de tunnel uit zijn oorlellen halen en er weer in steken, als een stukje kauwgum in zijn mond.
Dat komt naar het schijnt niet zo vaak voor, dat je direct weet dat je in de juiste plaats bent aangekomen: hier wist ik dat direct. Meteen helemaal een goed gevoel (misschien ook wel doordat ik mij aan het einde van een lange werkdag waande, en daarom bij de laatste pomp voor dat stadje een… Lees verder ..geopende blikje tussen mijn benen..
“DDR-Diskotheken-Test”
En ik vertelde mijn vriendenkring nu over de tochtjes die ik een eeuwigheid geleden naar de DDR gemaakt had, in november 1989, voor de Große-DDR-Diskotheken-Test, samen met Christian Kracht, destijds vrijwilliger bij het tijdschrift Tempo en tegenwoordig schrijver: hoe we op de uitgestrekte bruine velden van de socialistische landbouwbedrijven met een polaroidcamera foto’s van elkaar…… Lees verder “DDR-Diskotheken-Test”
Lidl
Ik ging naar de Lidl-supermarkt om daar de caissière te zien met wie Raoul zo gedweept had: die met het zwarte haar. Die met het zwarte brilmontuur. Ik ging er zelfs nog een tweede keer naartoe. Maar aan de Lidl-kassa zaten alleen twee caissières die Raoul onmogelijk bedoeld kon hebben, en een stagiaire met dun…… Lees verder Lidl
Pavlov
De reporter zat voor Café Schröder. Ertegenover, aan de overkant van de straat, zag ik Pavlov, die vent met dat corduroy hoedje. Hij probeerde voor zonnestudio Karibik op eigen benen te staan. Dat was moeilijk, want langs de muur van de zonnestudio zat geen hekwerk waaraan Pavlov zich vast kon houden. Ik vroeg mij weer…… Lees verder Pavlov
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.