De bourgeoisie – Eribon gebruikt consequent deze marxistische term – is niet veranderd in haar visie op de arbeidersklasse. De discriminatie is minder direct geworden maar ze is er nog steeds. Maar ook de arbeidersklasse zelf is niet veranderd. Dat arbeiders sinds de jaren tachtig even massaal extreemrechts stemmen als voorheen extreemlinks is geen teken van een breuk in hun perceptie van de maatschappij. Racistisch en homofoob waren ze vóór mei ’68 ook, schrijft Eribon. Franse arbeiders vonden bijvoorbeeld dat Algerijnse immigranten na de erkenning van de Algerijnse onafhankelijkheid massaal naar hun land van herkomst moesten. ‘Ze hebben nu toch eindelijk hun eigen land?’