Maar een groot verschil tussen oud links en nieuw rechts is dat arbeiders zich tegenwoordig niet onder de noemer van klasse organiseren, maar onder die van herkomst. De tegenstelling arbeiders versus bourgeoisie is vervangen door die tussen Fransen en buitenlanders. Oude scheidslijnen bleven overigens wel bestaan: de bourgeoisie staat dan voor immigratie, terwijl de arbeiders immigranten als oorzaak van veel van hun problemen aanwijzen.
Eribons verhaal over verschuivende identiteiten gaat over waardigheid en eer. Aan die verschuivingen zijn veranderingen in machtsverhoudingen en loyaliteiten af te lezen. In de jaren zeventig en tachtig vonden homoseksuelen en vrouwen in hun emancipatie een nieuwe identiteit. Honderd jaar eerder bood de politieke mobilisatie arbeiders een eigen waardigheid en eigen cultuur.
Maar met de de-industrialisatie, de ontmanteling van de arbeidersklasse, en de val van de USSR, devalueerde de arbeidersklasse als strijdbaar collectief. Arbeiders kozen voor rechts, maar ontleenden daaraan geen zelfbewuste identiteit. Een rechtse keuze biedt hun geen alternatief voor de linkse gemeenschap die eerder is weggevallen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.