Coda — Deze morgen, vlak nadat ik bovenstaande tekst gepost heb, kijk ik nog even naar de site van de bib en zie dat Ze hebben mijn vader vermoord inmiddels teruggebracht werd. Ik neem meteen de kusttram die me van Bredene naar de wijk Mariakerke brengt, waar de Oostendse openbare bibliotheek ligt. Daar zit Louis’ nieuwste werk nog in het vak van de pas teruggebrachte boeken. Ik neem het mee en begin er meteen in te lezen, terwijl ik, zittend op de bank, op de tram wacht die me weer naar huis zal brengen. Ook omdat het voorjaarszonnetje zo lekker schijnt laat ik die tram aan mij voorbijgaan en tegen de tijd dat de volgende me weer thuisgebracht heeft, heb ik het boekje helemaal uit. Ik kan me niet herinneren dat een boek me eerder zo ontroerd heeft. Het dankwoord op het einde van dat boekje sluit af met: ‘En natuurlijk had dit boek nooit kunnen bestaan zonder Didier en Geoffroy’, de makkers waarmee hij bovenaan deze blogpost op de foto staat. Nu lees ik verder in Terug naar Reims, het boek van die Didier waarnaar ik in de slotparagraaf al even verwezen heb.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.