Politiek links is in crisis. Neoliberalisering van de sociale voorzieningen blijft aanhouden en zelfs na de financiële crisis zijn de linkse partijen alleen maar de politieke verliezers. Hoe komt dit? Ewald Engelen betoogt dat links zich volledig verloren heeft in identiteitskwesties als genderneutrale rompertjes en Zwarte Piet. Links is daardoor de strijd voor de verliezers van de globale markteconomie uit het oog verloren en daarmee haar kiezerspubliek. Hij stelt dat we daarom opnieuw de klassenstrijd nodig hebben als verbindend narratief. Polariseert identiteitspolitiek inderdaad de linkse partijen alleen maar en moet links daarom opnieuw op zoek naar een gemeenschappelijk belang? Of gaan antiracisme en feminisme hand in hand met klassenstrijd?
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.