Polemieken binnen links
Meerdere auteurs hebben reeds gewezen op het onrealistische van een linkse strategie die te weinig rekening houdt met het blijvend gewicht van de nationale staten in de organisatie van het politiek een sociaal leven. Zo besluit Wolfgang Streeck in zijn “Gekochte Tijd” (*4) dat “de historisch gegroeide verschillen tussen de Europese volkeren te groot zijn om in afzienbare tijd in een gemeenschappelijke democratie geïntegreerd te worden”, en dat het dan maar de nationale instellingen zijn die “als tweede beste oplossing dienen, als remschijven op de steil dalende weg naar de Staat van de eenheidsmarkt zonder democratie.” Het is heel duidelijk dat Streeck zijn oordeel niet vormt op basis van een nationalistische voorkeur, maar van een inschatting van de politieke situatie.
Ook Costas Lapavitsas, professor politieke economie en gewezen parlementslid voor Syriza, ziet het herwinnen van nationale soevereiniteit niet in de laatste plaats op monetair vlak door een uitstap uit de euro als een veel realistischer plan dan de uitbouw van een ‘politieke’ Europese Unie met financiële transfers van de kern naar de periferie. Daarvoor ontbreekt een Europese demos, en bovendien zou “een systeem van budgettaire transfers als antwoord op de begrotingsonevenwichten en de tekorten op de lopende rekeningen binnen de Europese Economische en Monetaire Unie tot sterke nationalistische spanningen leiden” (*5).
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.