Het kronkelige en hilarische proza met hoofdpersonage Stefan Meirhaeghe heeft probleemloos de tand des tijds doorstaan en de lezer kan gniffelend twaalf ellenlange dagen uit het troosteloze bestaan van deze homoseksuele 25-jarige, bij zijn moeder wonende barman in het café Shakespeare ongecensureerd in blijde, bange, hete en dolle dagen volgen . Met Stefan als geile en dwarse gids sleuren we ons door de ‘wervelende stede’ Kortrijk, die uitblinkt in middelmatigheid en kleinburgerlijkheid maar ook wel het nodige kleurige volk herbergt en maken we ook een uitstapje naar koekenstad Antwerpen. Stefan probeert het leven in dit banale en liefdeloze tranendal wat meer kleur te geven door respectabele hoeveelheden drank tot zich te nemen, de caféklanten de huid vol te schelden en met grove practical jokes voor schut te zetten, en wat jongelieden galant en minder galant het hof te maken.
Naast een meedogenloos versierder is hij een vlijmscherp causeur maar af en toe denkt ook wel eens na en beseft hij dat hij niet eeuwig kan verder gaan met dit leven vol ‘zotte zonde’ en besluit hij te vertrekken naar Frankrijk, teneinde daar ‘iets nuttigs te gaan ondernemen’, t.w. Druivenplukken of zo . Het zijn lange dagen schittert door virtuoze taalgebruik, de cynische humor en de veelheid aan lachwekkende situaties en linguïstische en andere hoogstandjes.
Stefan Meirhaeghe, meest flamboyante barman der Vlaamse stede Kortrijk, verdient een standbeeld… Maar eigenlijk heeft Luc Boudens hem dat eigenlijk al gegeven.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.