Daar was ook tot me doorgedrongen dat niet alleen mensen maar ook plaatsen me raken. Als je jong bent loop je als een idioot achter mensen aan. Heb je eenmaal het een en ander meegemaakt, dan hou je daarmee op en geef je je over aan de verkwikkende, troostende, tedere armen van de stad: oude huizen, straten met bomen, koffiehuizen met hoge plafonds, theetuinen, parken, oude kapsalons, oude buurtwinkeltjes en bakkerijen die in hun vitrines met blauwe kozijnen broden uitstallen die je het liefst dicht tegen je aandrukt…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.