We zijn verbijsterd, Vaculík is gestorven, terwijl we net zijn werk hebben (her) uitgegeven. We wensen zijn familie sterkte toe bij het verwerken van dit grootse gemis.

„Milé nakladatelství! … Mějte se dobře! Ludvík“. ‘De wereld zonder Vaculik zal anders zijn zonder hem’.

Ludvík Vaculík (1926, Brumov) was lid van de communistische partij en werkte op de redactie van de partijkrant. Hij was zijn leven lang een voorstander van de communistische ideologie, maar raakte gedesillusioneerd over de bureaucratische praktijk, waarin menselijkheid en integriteit ondergeschikte waarden bleken te zijn. In 1968 schreef hij Manifest van tweeduizend woorden waarin hij zich uitspreekt tegen de onderdrukking en armoede van de bevolking en de corruptie van macht. Het werd een hoogtepunt van de Praagse Lente. Eind jaren zeventig was Vaculík een drijvende kracht achter de samizdat-literatuur; ongecensureerde, ondergrondse literatuur die onder het communisme niet mocht verschijnen. Cavia’s op proef werd pas zeven jaar na voltooiing in het Tsjechisch gepubliceerd, maar een Nederlandse vertaling van Kees Mercks verscheen al drie jaar eerder, in 1974.

Leesmagazijn gaf een paar dagen geleden na een lange tijd van stilte in het Nederlandstalige literaire landschap, in een grondige herziening van Kees Mercks (de oorspronkelijke vertaler) een heruitgave uit Cavia’s op Proef.

Een absurd krankzinnig verhaal over bankiers, gierigheid, familie, cavia’s en het noodlot van de mens.