McKenzie Wark
Accelerationisme
18 november 2013
Er woedt een levendig debat over het ‘accelerationisme’. Zoals de Iraanse filosoof Reza Negarastani heeft geopperd, zou deze nieuwe stroming een manier kunnen zijn waarop – na de neergang van het marxisme – de met grote gebaren geschetste speculatieve ideeën over de historische omstandigheden in de filosofie zijn teruggekeerd. Het is begonnen met de ietwat hallucinante teksten van Nick Land,die het kapitalisme beschouwde als een soort buitenaards wezen dat het menselijk tijdperk vanuit de toekomst is binnengedrongen. De teksten van Land klampen zich als het ware vast aan de romp van het ‘late’ kapitalisme, dat steeds sneller op weg is een buitenaards karakter te krijgen, waarbij kapitaal en technologie de mens als nieuwe zijnsvorm vervangen.
Land, op z’n best was onze Rimbaud, onze Artaud, onze Tsjtsjteglov, en het zal geen verbazing wekken dat deze visionaire schrijver tegelijkertijd een zekere fascinatie en sterke afkeurende reacties heeft opgewekt. Benjamin Noys heeft de term ‘accelerationisme’ geïntroduceerd, waarmee hij zowel Land wilde aanduiden als andere schrijvers die, vertrekkend vanuit de filosofie van Deleuze en Guattari, een soort historische denkwijze zonder negatie formuleren, waarin het kapitaal door zijn eigen affirmatieve werking muteert in iets anders. De geschriften van Hardt en Negri kunnen in deze zin ook als ‘accelerationistisch’ worden beschouwd.
Voor het volledige artikel klik op Leesmagazijn@Creatativst Accelerationisme