‘Taurum tollet, qui vitulum sustullerit!’, antwoordde de wijze man.
stond op en zette zijn boterbloemenkrans op zijn hoofd.
‘Semper aliquid addiscendum est,’ bevestigde ik ietwat overijverig.
‘Inspice, felix eris!’ beloofde hij me.
Ten afscheid wilde ik hem nog iets bijzonder aardigs achternaroepen: ‘A te sudor abest, saliva mucusque!’ Maar professor Heu was al achter een heg verdwenen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.