Verdoofd verliet ik het auditorium. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Maar als het klopte dat de zon niet heet was, maar koud – en dat had de professor toch ondubbelzinnig bewezen! – dan konden ook alle andere waarheden net zo goed onwaar zijn. Dan kon zwart ook wit zijn en donker licht. Dan kon zinvol ook zinloos zijn en zinloos zinvol. Dan kon een tapijtwinkel ook een hogeschool zijn. Of een geit een badmeester. Want of iets juist of onjuist was, goed of slecht, lelijk of mooi, dat zat niet in de dingen zelf. Dat had ik toch gisteren net voor het slapengaan nog gelezen! Nee, dat werd door de mensen in regels en definities vastgelegd, om alle andere mensen het nadenken af te leren.
Om ze gelijke pas te laten houden.
Om ze beter te kunnen sturen!
Als een kudde schapen!
Maar die tiranniserende regels zouden van nu af aan voor mij niet meer gelden. Vanaf dit moment was alles toegestaan. Vanaf dit moment wilde ik zelf bepalen hoe deze wereld gezien moest worden. En hoe er in deze wereld te leven viel.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.