Maand: oktober 2013

Woedend knipperde Derrida met zijn ogen en tuurde het publiek in.

Woedend knipperde Derrida met zijn ogen en tuurde het publiek in, hij legde zijn handen op het leeslampje om te zien welke idioot hem daar stoorde. Maar hij had mij, zijn lievelingsstudent, nog niet herkend of er gleed een toegeeflijk lachje over zijn gezicht: ‘Geduld, cher ami, gaat u zitten, ik zal het u uitleggen!’

Ce n’est pas possible!

Verontwaardigd sprong ik op van mijn stoel, trok met beide handen mijn baret recht die toen ik opsprong voor mijn ogen was gegleden, en riep met mijn prettige, heldere stem, in accentloos Frans: ‘Maar professor, hoe kan dat nou? Ik ben gisteren nog in de Tuilerieën geweest en ik heb daar in de zon gezeten, en de…… Lees verder Ce n’est pas possible!

Cutting Edge Recensie: Emmi Schumacher over Moritz von Uslar’s Deutschboden: Vuist in de lucht voor Deutschboden

  Moritz von Uslar, ‘Deutschboden’ Vuist in de lucht voor Deutschboden Zo’n vier jaar geleden vatte de Duitse schrijver Moritz von Uslar een bijzonder plan op. Hij zou een willekeurig provinciestadje in wat vroeger de DDR was uitkiezen en daar een paar maanden wonen, om erachter te komen hoe het nou echt zat in het…… Lees verder Cutting Edge Recensie: Emmi Schumacher over Moritz von Uslar’s Deutschboden: Vuist in de lucht voor Deutschboden

Tzum Recensie: Peter Groenewold over Rafael Horzon – Het witte boek

Recensie: Rafael Horzon – Het witte boek RECENSIE | PETER GROENEWOLD De wilde jaren negentig in Berlijn De jaren negentig in Berlin-Mitte waren in bijna ieder opzicht rijker en wilder dan de beroemde gouden en wilde jaren twintig. Een omvattende geschiedenis hiervan die de verschillende terreinen politiek, stadsplanning, gentrificatie, uitgaansleven, kunst en cultuur bij elkaar brengt, is nog…… Lees verder Tzum Recensie: Peter Groenewold over Rafael Horzon – Het witte boek

‘Le –soleil – est – froid!’

Waardig, maar zonder valse chic, beklom hij de trap naar het spreekgestoelte. Zijn gezicht, nu van onderen door een leeslampje belicht, leek wel een vuurtoren en straalde grote wijsheid uit. Derrida staarde een tijdlang zonder iets te zeggen de zwarte zaal in, kneep zijn ogen half toe, sperde ze toen plotseling open en zei, met nadruk…… Lees verder ‘Le –soleil – est – froid!’

Rafaël Horzon in het Goethe Instituut

Rafaël Horzon is wat de Berlijnse post-punkgroep Die Tödliche Doris begin jaren tachtig een ‘geniale dilettant’ zou hebben genoemd. Hij heeft gestudeerd, maar geen enkele studie afgerond en begint ergens in de jaren negentig gewoon wat te experimenteren met bedrijfsmodellen. Ze zijn niet allemaal een doorslaand succes, maar dat dondert niet, want uiteindelijk gaat het…… Lees verder Rafaël Horzon in het Goethe Instituut